Dag 15- 16 ( 26 -27december) Monteverde-San Gerardo de Dota

Tweede kerstdag kent men hier niet dus het leven gaat weer gewoon zijn gangetje. Maar de kinderen hebben vanaf half december de lange schoolvakantie, de zomer vakantie hier dus.Families trekken er wel op uit naar koelere oorden of naar het strand. Toeristen zie je uiteraard ook maar het valt me op dat er geen hordes zijn en dat is wel zo rustig. San Elena en Monteverde zijn wel de wat meer toeristische plekken waar je veel kan doen zoals de skywalk of canopy swing, maar je kunt het ook wat lager bij de grond zoeken en daar had ik me vandaag voor opgegeven. Met de bus een half uurtje naar Curicancha national park. O.a. op zoek naar de Quetzal, een heel mooie vogel die het nationale symbool is van Nicaragua, hoewel ze daar dus weinig voorkomen en hier wel. Maar Nicaragua had dit blijkbaar al gekozen en Costa Rica koos voor een weinig kleurige vogel als symbool maar die wel heel mooi kan zingen. Met gids Roy het bos in met een stuk of 10 van ons op zoek naar dieren. Ongelooflijk hoeveel een gids kan spotten, door aanwijzingen op de grond, geluid of iets. De meeste gidsen hebben een mooie telescoop bij zich waar je de beesten dan prachtig kunt zien. Maar zoveel uitvergroot dat krijg je nooit met een weliswaar mooie en goede camera voor je lens tenzij je een vogellens hebt. Wel kon je soms met een smartphone een foto maken van wat je in de telescoop zag. We hebben heel veel vogels gezien en de een vrouwtjes Quetzal van de achterkant. Dat weet je omdat die een korte staart heeft. Het mannetje heeft een lange staart . Verder aapjes en een slang (etje) maar wel giftig. De grootste sport is om een kolibrie en een Morpho vlinder scherp voor je lens te krijgen. Bijna onmogelijk. De kolibrie is zo snel met zijn vleugels en vliegt van de ene naar de andere bloem. De Morpho vlinder is een vrij grote prachtig blauwe vlinder als ie vliegt. Als hij zit zie je mooie blauwe kleur niet dus moet je hem eigenlijk vliegend zien te vangen.Met je lens bedoelmik dan. De gids vertelde veel over het nevelwoud en wat er leeft. Erg mooi en leerzaam. Daarna bezocht en we de kikkertuin met kikkers die zowel dag als nacht kikkers kunnen zijn. Nacht kikkers zie je overdag bijna niet. Ze veranderen dan bijna in het blad waar ze op zitten. Het kaartje gaf ook toegang om s'avonds te komen en dan zie je van alles. Maar de meeste kikkers die fel gekleurde zijn erg klein dus met behulp van een lampje kon je ze dan zoeken. Dat was wel grappig bij een voor de rest donkere tuin. Ook een mooie excursie. Daarna met de bijna voltallige groep gegeten bij een restaurant in het dorp. Morgen weer verder richting San Gerardo de Dota.

27 december
Een lange reis dag, met mooie vergezichten. We reden weer vroeg weg en soms stoppen we dan onderweg ergens voor koffie, plas of pinpauze.
We moesten door San José heen en zouden via Carthago naar de plaats van bestemming. Alleen de chauffeur dacht dat ie een goede omweg kon nemen door een iets andere weg te kiezen maar we liepen vast. Er was een wegblokkade. Wat bleek, de Vuelta de Costa Rica werd gereden, soort wielrenners ronde zoals de Giro d'Italia bij ons en die kwamen daar net langs en dat zou wel even duren. De bus kon niet keren dus zaten we vast met auto's voor en achter ons. Van de nood een deugd gemaakt en samen met de Josefinos (zo heten de mensen die in san jose wonen) de wielrenners aangemoedigd. Alleen kwamen ze steeds maar in plukjes dus het heeft zeker een uur geduurd voor we verder konden. Inmiddels moesten er een paar hoognodig en zochten in de buurt een plekje maar dat was erg lastig en de politie floot ons terug. Een vrouwtje die daar ook stond en aan wie ik had gevraagd wat het evenement was, begreep dit en zij bood aan om het toilet in haar huis te gebruiken. Slimme meid want het bleek ook een winkeltje. Dat was weliswaar vandaag dicht maar ze opende gelijk de kassa dus uiteraard koop je dan wat. Wc-tje zelf was donker en zag er niet uit voor zover je wat kon zien met t liht van de keuken ernaast. maar ja je moet wat. Toen ik naar beneden liep langs al die auto's werd me regelmatig gevraagd : senora, que pasa? Want zij zagen natuurlijk niets. In mijn beste Spaans : Race de bicycletta want ik kon zo gauw niet op het woord wedstrijd komen. Ze begrepen het 😊😄

De mensen hier zijn trouwens overal erg vriendelijk en hulpvaardig en vinden het fantastisch dat je hun land bezoekt. PURA VIDA roepen ze overal regelnatig, zoiets van heb t goede leven, of alles goed? Verder naar Carthago waar we een verlate lunch kochten en de kathedraal konden bezoeken. Erg mooi. We zouden toch in het donker aankomen. De laatste 1,5 uur was naar 2000meter hoogte op een niet verharde weg in het pikkedonker. Complimenten voor de chauffeur. Moe en hongerig kwamen we aan. Het was frisjes en de open haard was aan. Wat een verschil. Ook weer erg leuke huisjes maar veel zagen we nog niet. Nadat we onze koffers hadden weg gebracht stond ons diner klaar en konden we aanvallen. Daarin ging en we allemaal vroeg naar bed wat we waren behoorlijk moe van die dag.