2015 De Filipijnen

12 mei, 2015,

Vandaag aangekomen rond half 7 en hoewel iets minder gebroken dan heen, toch redelijk in de kreukels en moe van de reis. 

Adrie, Juliet en Juliane hadden me gister middag bij het vliegveld afgezet, er was geen parkeer gelegenheid zo gauw dus toen maar gelijk afscheid genomen zodat ik tijdig door de security enzo kon.  Van Nana en Tata had ik al afscheid genomen. Ze zwaaiden mij uit en liet mijn nieuwe vrienden daar achter. Op de airport ging alles redelijk snel en toen was het wachten op vertrek.

De vlucht verliep voorspoedig en eindelijk na 15 uur weer op Nederlandse bodem en frisse lucht, wat een zaligheid, Naar de bagage band waar ik mijn koffer al van de band af kon plukken en snel richting huis kon spoeden. 

Meteen thuis aangekomen in bed gedoken en tot ca. half 1 geprobeerd nog wat nacht rust te krijgen wat me in het vliegtuig niet echt lukt. Toch wat uurtjes kunnen pakken en de rest van de dag als een zombie door het huis. Was niet veel waard. Tot half 10 s'avonds nog kunnen redden om wakker te blijven en meteen weer naar bed in de hoop een goede nacht te kunnen maken. Gelukkig deze week nog niet aan het werk dus even tijd om te acclimatiseren en bij te komen. Het was weer een enerverende trip deze 2 weken maar ik kijk er met veel plezier naar terug.

11 mei, 2015,

Laatste dag, laatste stukje van het verhaal. Gisteren naar Tagatay en Taal vulcano Island geweest. Weer bijtijds op om tijdig daar te zijn en de boot naar het eiland te nemen. Na een tochtje van 20 minuten kom je dan aan bij een soort toeristen centrum waar je weer 500 pesos voor een gids (die je niet nodig heb) moet betalen en wat dan dezelfde persoon is die de boot bestuurt. De tours die Adrie doet zijn all in dus ik hoef me daarover geen zorgen te maken. De gids wijst je de weg maar er is maar 1 weg en die gaat naar boven. Een behoorlijke klim door zwart zand en om half 9 al erg warm terwijl de zon niet eens scheen en er toch ook wel wind was af en toe. Het was zowiezo een betere dag om dit te doen dan gisteren want toen was er geen zuchtje. Je kon ook een paardke huren maar als je die beesten zag, zag je daar ook gelijk vanaf. De beesten zijn net zo klein als de mensen hier en díe mensen kunnen ze dan nog wel dragen. Maar je doet het de beesten niet aan om er op te zitten en een beetje beweging kan geen kwaad. Boven aangekomen een heerlijke koele bries en een prachtig uitzicht over het krater  meer en het hele eiland. Halo-halo gedronken/gegeten dat is het equivalent van een ijsje. Geschaafd ijs met vruchtjes en melk. Erg lekker en verkoelend. "Zaken" gedaan met een vrouwtje wat wel interesse had in een microkrediet en haar verwezen naar het filippijnse kantoor in Manila. Tsja sta je daar op de top van een krater en kom je daar een slim wijffie tegen die wel een betere lening kan gebruiken voor haar business, t-shirts en kettingen en zo voor toeristen. Prachtig. Terug naar beneden ging stuk sneller en toen met boot weer over alwaar de lunch klaar stond. Als ik terugben kan ik voorlopig geen rijst meer zien. 2x per dag en als je echt volgens landgewoonten eet 3x. Weer de weg terug met de auto naar Tagatay en People in the sky park waar je ook een mooi uitzicht hebt over de omgeving van het vaste land. Daarna terug naar huis en dan kwamen we ca. 6 uur aan geloof ik. Stof afgedouchet en gegeten.

Vandaag eens rustig opgestaan en ontbeten. Koffer vast wat ingepakt, gekletst en nu werk de app weer. Bleek dat we steeds een foutief paswoord hadden gebruikt. Nou ja. Blog bijwerken en nu eigenlijk wachten totdat ik naar de airport wordt gebracht. Het was weer een hele ervaring om hier te zijn. Zowel zakelijk als prive en ik heb me in alle opzichten uitstekend vermaakt.De warmte is eigenlijk wat je nekt wat het loopt soms in stromen van je lijf maar buiten dat was het me de moeite waard. Veel moois gezien, mensen ontmoet, prettig verblijf bij Adrie en Juliet en hun dochter  Julien en ouders Tata en Nana van Juliet. Prachtige manier om eens het leven van dichterbij mee te maken en jullie ervan mee te laten genieten.

Liefs en tot gauw

9 mei, 2015

Nu 2 tour dagen gehad waarvan gisteren een relax dag dichtbij zee en in een resort waar je een dagkaart kunt kopen.. Een heerlijk zwembad met palmbomen en ligbedden, die helaas wel in de zon stonden en niet verplaatsbaar waren. Weinig wind dus geen verkoeling dan alleen het zwembad waar ik dan zo af en toe inging.Ineens werd ik aangesproken door een Filipijnse vrouw die vroeg waar ik vandaan kwam. Zij bleek 26 jaar in Nederland te hebben gewoond en nu weer terug in de Filipijnen, blijkt voor een foundation te werken via Nederland met project in education etc. Hoe toevallig is dat. Ze wilde graag de naam van de organisatie en de mijne. Of ze er wat mee kan weet ik niet maar je weet nooit hoe dit verder kan lopen.

De plaats waar dit lag was Nasugbo beach en was toch wel zo'n 2 uur rijden. Eigenlijk ligt niets wat de moeite waard is dichtbij dus alles is zeker  tussen 2 @ 3 uur rijden hier vandaan. Je moet er wel wat voor over hebben. Maar het is mooi buiten de stad in de provincie en ik heb inmiddels al best wel een stuk gezien. Vandaag naar Villa Escudero. Een hacienda van een rijke familie die er een grootse hobby op na hield door echt van alles te verzamelen.Buiten dat hebben ze een gigantisch groot stuk land met prachtige bomen, planten,bloemen en is er omheen een mooi park met waterval, meer, mooie huisjes, gebouwen waar diverse festiviteiten kunnen worden georganiseerd en waar we vanmiddag een uur een culturele show kregen  opgevoerd over alle delen van de dFilipijnen. Erg mooi.

Morgen de laatste trip naar Tagatay, Taal en vulcano eiland. Weer vroeg op maar dat is ook beter. Maandag is dan even rustig en kan ik gaan inpakken. Even geen tijd op foto's te uploaden maar ik heb er veel weer gemaakt, Groetjes

7 Mei, 2015

De workshop zit erop en het was zeer interessant. Hier kan ik weer een hoop mee om zelf de salarisschalen te creëren gebaseerd op de input die ik krijg. Nu zit ik weer in mijn tijdelijke huis deze blog te schrijven. De afgelopen 3 dagen hebben Adrie en Juliet mij gebracht en gehaald naar de workshop. Het verkeer in Manila is vreselijk, maar je moet ook geluk hebben. De ene dag duurt de rit 45 minuten en de andere keer 2 uur. Ook de tijd is natuurlijk van belang. Filipijnen maken van een 4 baans weg gerust een 8 baans weg. Je kijkt je ogen uit hoe dat gaat en geen botsingen nog. Bovendien allemaal grote auto's alsof ze iets moeten compenseren. Het is niet echt praktisch in zo'n stad. Maar wel airco en dat moet hier ook wel. De temperatuur loopt steeds meer op en het is buiten soms niet te harden als je vanuit een heerlijk gekoelde ruimte naar buiten stapt. Ik krijg hier goed en gezond te eten de mensen zorgen goed voor me en Nana en Tata de ouders van Juliet wonen hier ook in en ook al spreken ze nauwelijks Engels zijn ze gewoon aandoenlijk lief.  De komende dagen ga ik wat meer relaxen want het werk gedeelte zit erop. Dus ik ben wellicht wat minder snel in het updaten van de blog. Inmiddels upload ik wat foto's ook. Groetjes maar weer. Han

5 Mei, 2015,

Lieve mensen,

Weer even een update. Ik zit nu in het Intercontinental hotel en kan hier internetten, net gebracht door mijn host Adrie en zijn vrouw Juliette. Zij hebben mij gisteren vanuit kantoor opgehaald rond half 3 en zijn we richting het hotel vertrokken alwaar ik gisteren 4 mei een welkomst receptie had van 18.00-20.00.Zij zouden op mij wachten. Een aantal mensen ontmoet van het bedrijf wat de workshop organiseert (Birches) en een aantal deelnemers . Wel aardig om het zo te doen zodat je dan de dag erop al vast hebt kennisgemaakt. Rond 8 uur in de avond hield ik het voor gezien en Adrie en Juliette kwamen net aanlopen en zijn we naar hun huis gereden. Dat ligt in las Pinas, de village heet geloof ik el Pila of zoiets en we deden er gisteren ook ongeveer een uur over.

Ik ben nu wat vroeg omdat het verkeer in Manila nooit te voorspellen is dus om kwart voor 6 op en 7 uur weggereden en net voor 8 aangekomen alwaar we pas om 9 uur met de workshop zullen beginnen.

Op 3 mei, zondag dus, moest ik mij een dagje zelf vermaken en dat is aardig gelukt al zeg ik het zelf. Wat later op dan normaal, bij Starbucks ontbijtje genuttigd en daarna op mijn gemakje, lopend, jawel, naar het wildlife center wat ca. 45 minuten lopen was. Ik wilde ook naar de overkant waar er een groot park moest zijn maar de weg was ongeveer 9 banen breed en er was geen mogelijkheid ergens over te steken.Later hoorde ik dat er bij de City Hall een onderdoorgang was maar die heb ik niet gezien. Andere keer maar weer. In het wild life park was het iets beter toeven overigens weining wild life gezien. Veel te warm dus ik denk dat de beesten zich dan ook wel verschuilen.      Het is een soort opvang centrum maar koeler dan erbuiten vanwege de bomen al werd het ook steeds warmer. Aldaar een lunch (beetje rijst met gekookte groente en water) genuttigd en wat rondgeslenterd en toen maar weer terug.

Begon te regenen, bijna warme regen, maar vond dat niet erg. De box wedstrijd waarvan ik dacht dat  heel filippijnen aan de buis gekluisterd zou zitten viel wel mee. Ik denk dat het er ca. 6 miljoen waren en de rest reed net zo vrolijk rond maar wel met de radio aan over de wedstrijd. Hiernaast een foto bij de City Hall waar een groep mensen de wedstrijd aan het bekijken waren.

Net terug van de wandeling even geïnformeerd bij de buren van het hotel of er een mogelijkheid was om een body massage te doen en een facial, dat kon want ze hadden gelijk wel plek. Ik had eerst nog willen douchen en zag er niet uit maar goed toch maar gebleven. De massage hier is bij far niet te vergelijken met wat wij Hollanders doen. Een verademing en een heerlijke afsluiting van zo'n wandeling. Ik ben er zo'n 2 uur geweest en de kosten waren nog geen 12 euro totaal. Daarna alsnog gedoucht en gerelaxt totdat Delle, een oud collega van mij zich aandiende want daar zou ik mee gaan eten. Ze had me die middag 4x geprobeerd te bellen en was ongerust geworden waar ik uithing. Niemand kon me vinden in het hotel en ze heeft zelf de director Tes gebeld en die wist dat natuurlijk ook niet. Uiteindelijke was ik net op de kamer toen ze weer belde en vertelde dat ze bijna de politie had gebeld. Nou is Delle een zeer humoristisch persoon en ze kan ook erg overdrijven en ze moest er zelf ook wel om lachen. Toen ik vertelde wat ik die middag had gedaan zij ze ook "good for you" en ze zou binnen een uur er zijn,  Zij bracht me ergens anders naar toe want ze zei deze omgeving heb je vast al wel gezien dus ik breng je ergens anders naar toe en dat was wel leuk. In Manila hebben ze vreselijke grote Malls en daar verblijven de filipino's overdag vooral op zondag want daar is het een beetje aangenaam. Soms is het zo benauwd dat je bijna niet kunt ademen. Niet te doen voor mensen met astmatische aandoeningen hier in de zomer maar voor de gewone mensen eigenlijk ook niet. De temperaturen lopen hier op zo tussen de 35 en 45 graden vooral als er nergens bomen zijn. Ze zeggen dan ook dat je beter in Dec/Jan/Feb kunt komen dan in de zomer.Lekker met haar gegeten en weer terug naar het hotel.

Dat was dus zondag. Maandag halve dag op kantoor gewerkt en Adrie belde tegen half 3 via de telefoon dat hij al beneden stond. Ik heb toen nog even wat foto;s van de hele staff laten nemen zodat ik daar in ieder geval ook nog een aandenken van heb, Allemaal vreselijke, lieve, en behulpzame mensen. Fijn dat ik ze nu heb leren kennen en ze zeggen allemaal je moet beslist nog eens terugkomen. Wie weet.

2 mei, 2015

Zoals ik enige dagen geleden al schreef, 1 mei is Labour day dus een vrije dag. Nou zijn vrije dagen die aansluiten op een weekend in de Filipijnen denk ik net zoals bij ons iedereen trekt er op uit. Maar.......er wonen hier ongeveer ruim 12 miljoen mensen en die hebben volgens mij allemaal een auto!!! En die gaan dus dan ook allemaal en masse op 1 mei de stad uit, en het liefst vroeg dus. De trip die we zouden gaan maken zou onder normale omstandigheden zo'n  3 uur bedragen en dan heb je het over ca. 60km!! We deden er 5 uur over, gelukkig wel in een airconditioned car en met prettig gezelschap. Ik werd om 6 uur die ochtend op gehaald en 2 straten verder aansluiten op de lanes die naar het zuiden van Manila stad gaan om vervolgens aan te kunnen sluiten op het overige verkeer van elders uit de stad. De richting was Liliw waar al daar het Tsinelas Festival plaats vond, een walhalla dus voor schoenliefhebbers en ik was er een van tezamen met mijn 2 reisgenoten.

                                                                                 Dit was de straat aangekleed met gekleurde paraplu's voor de hoognodige schaduw.Zag er gezellig uit. Het zijn voornamelijk zomerschoenen in de meest fantastische kleuren en de prijs......je snapt niet dat ze dat er voor kunnen maken. Ik heb 3 paar gekocht voor nog geen 15 euro samen. Uiteindelijk bij elkaar 10 paar voor nog geen 50 euro geloof ik. Het is erg leuk om te zien alleen moet je geen maat hebben van boven de 38 eigenlijk want dat gaat hier niet lukken.Ik kon als ik goed zocht nog net wel mijn maat vinden en dat moest wel een breed voetbed hebben.                                                            

Gelukt en met onze aankopen richting lunch plek en daar hadden de dames een pracht plek voor uitgezocht. Ik ben de naam even kwijt maar het zag er heerlijk uit. Het zijn een soort floating cabins gemaakt van bambou waar als het goed is een heerlijk briesje waait en waar het dus op het midden van de dag goed toeven is.                   

Na een heerlijk rustig kabbelende lunch weer zachtjes aan de terug weg aangevangen, waar we nog een stop aan deden langs Laguna de Bay,de plaats los Baños,  een meer waar vissersstekjes zijn uitgezet en huisjes op palen staan waar ze vanaf kunnen vangen.

Op de terugweg stonden we zo'n 20 minuten stil op een doorgaande weg in Calamba, niemand weet waarom. Gewoon teveel verkeer dus en niemand om het te regelen. Het is Labour day hé... Uiteindelijk kwamen we weer op de goede weg uit, werden we nog even beloond met een mooie zonsondergang in de verte die echt in seconden verliep en snel handelen vereiste.Om 8 uur werd ik weer afgezet bij het hotel   

Vandaag 2 mei rustig gestart met ontbijtje bij Starbucks waar ik ook een fruitcup kan krijgen. Goed voor de darmwerking. Erg nodig. Daarna aan de overkant een plattegrond bij de bookstore gehaald want morgen zondag moet ik mezelf vermaken. Het is niet aanlokkelijk dat in de kamer door te brengen hoewel dat wel heerlijk koel is. Maar morgen zullen de straten verlaten zijn, want dan vecht er een hele bekende Filipijnse boxer tegen een US boxer en het wordt het gevecht van de eeuw genoemd want er worden gigantische bedragen voor neergeteld. En het hele land hier is in de ban van Manny Pacquiao, een erg innemende man om te zien en wat er ook gebeurd of ie verliest of niet hij verdiend er een vermogen mee en dat gaat terug naar de Filippijnen.  Morgen zitten dus alle 12 miljoen Filipijnen aan de televisie geglued (zoals ze hier zeggen)  dus heb ik het rijk alleen. Lijkt me een goed plan om dan lekker met mijn plattegrond een stuk te wandelen, toch? Wel langzaam want het is hier overdag toch zo'n 37 graden.

Vandaag op kantoor wat e-mails gedaan en andere dringende en minder dringende zaken afgehandeld vanaf een uur of half 11 tot half 6 en nog lang niet klaar. Ik was er niet alleen dus we konden gezamenlijk de maaltijden gebruiken, wel zo gezellig. Het wordt hier zo tegen half 7 donker, Weinig of geen schemer, dus ik zorg er wel steeds voor dat ik in de avond bij het hotel blijf. Niet gezellig ze hebben geen lounge of bar dus dan maar tv kijken op de kamer en deze blog weer Tbijwerken.

Tot de volgende keer weer mensen.

30 April, 2015

Wat manieren van transport die ik nog uit wil proberen als ik de kans krijg. De ene heet een bicycle, soort riksja, de andere is een tricylce soort motorfiets met aanhang en de derde heet een Jeepney, kruising tussen bus een Jeep.

               Nog steeds vreemd om 30 april te schrijven en het is een gewone dag terwijl het in je geheugen gegrift staat als Koninginnedag. Toch even wennen. Ik hoop dat jullie allemaal een leuke Koningsdag hebben gehad op 27 april. Toch goed gepland van Bea en Claus haha....

Terug naar Manila waar de temperatuur op blijft lopen. Vandaag en gisteren zo rond de 35 graden en morgen zal het nog meer zijn met een gevoelstemperatuur van boven de 40 omdat de luchtvochtigheid erg hoog is. Maar omdat je de hele dag binnen bent heb je er niet zo'n erg in en er wordt erg goed voor mij gezorgd. Gisteren ochtend dacht ik,  ik moet nog even aan mijn conditie werken en ik had gezien dat er een Gym was dus ik om  7 uur erheen  om te constateren dat de tredmill (loopband dus) in maintenance was en met dat nog een paar andere apparaten die via de stroom lopen. Je kon alleen gewicht oefeningen doen. Wel een paar gedaan maar de airo werkte niet dus het was gewoon te warm. Wel even gekeken naar de status van het zwembad want dat hebben ze ook.

Zag er niet verkeerd uit dus misschien probeer ik dat een andere keer. Ik had nu geen tijd meer.

Terug naar de kamer, gedoucht en meteen naar de Starbucks gegaan waar ze me intussen herkennen en op de grande latte schrijven ze mijn naam als Arnika of zoiets maar dat is wat ze verstaan. Maar ze hebben er heerlijke koffie en ook croissants en daar heb ik me maar aan tegoed gedaan ipv vis of spaghetti of zo iets. Mijn dag gisteren bestond uit voornamelijk gesprekken met het personeel aldaar en een presentatie over een van onze systemen dus was er weer lekker druk mee. Gisteren werd ik uitgenodigd door de regional director voor diner en ik heb heerlijk gegeten. Hopelijk kan ik het recept krijgen van een heerlijk gerecht dat ik heb geprobeerd bestaande uit Tofu maar het was een zeer smakelijke sensatie.

De vis (Tilapia) was ook verrassend.

Vandaag nogmaals geprobeerd hoe de status van ontbijt was maar er is duidelijk gebrek aan management of know how. Ik verwacht niet veel alleen de simpele basis dingen en dat lijkt me niet teveel gevraagd. Wel brood en jam maar geen messen dus gebruik je een lepel om mee te smeren. Geen thee zakjes of warm water dus gevraagd en dan krijg je een hele pot warm water maar....ze kon de thee niet vinden.Later kwam de chef erbij om mij persoonlijk een theezakje te overhandigen. Ze zijn erg lief en doen echt hun best om het naar je zin te maken en het meisje kan er ook niets aan doen dus ik bedank hartelijk voor haar voor haar pogingen. Morgenochtend ga ik toch écht naar de buren. Na een lange werkdag vandaag met gesprekken met een belasting adviseur, arbeidsrecht advokaat een een ex-employee terug naar het hotel, na eerst een pizza te hebben gegeten vlakbij. De kosten van het eten zijn in vergelijking met Nederland erg laag. Dus voor ca. 15,- euro heb je een goede maaltijd met soep, pizza en een groot glas ice tea. Ik drink de hele dag liters water,thee, ice tea en zeer weinig koffie behalve die in de ochtend. Morgen is Labour day en een vrije dag hier. Ik ga op stap met 2 dames en moet op om 6 uur. Ik ga dus wat meer zien van dit land. Zaterdag zal ik wel werken in plaats daarvan. Dus ik ben benieuwd hoe het me morgen vergaat. Groeten allemaal en dank voor jullie reacties. En als je een email wilt als er een bericht is geplaatst dan moet je dat aangeven bij de reactie zelf meen ik, maar ik weet niet of dat inderdaad zo werkt. Anders gewoon af en toe even kijken, Liefs Han

28 april, 2015

Gisterenavond na de werkdag naar het hotel en me even wat opgefrist. Toen bedenken waar ga ik wat eten want dat moet je toch zelf doen. De mensen van kantoor nemen je niet iedere keer mee uit eten en bovendien in de middag heb ik al tesamen met mijn collega's op kantoor gegeten. Zij eten de lunch anders dan bij ons, een warme lunch. Met rijst, kip of vis en wat groente. Dus ook gisterenmiddag en dat smaakte in de middag niet verkeerd. Maar s'avonds was ik op mijzelf en dit hotel, wat eigenlijk meer een soort appartementen gebouw is waar je , als het goed is, ook ontbijt kunt krijgen maar daarover later meer., heeft verder geen faciliteiten in die richting. Dus opgefrist en wel op zoek naar iets waar ik me wat op mijn gemak zou voelen alleen. Overigens is het hier als vrouw alleen prima te doen, zolang je maar een beetje in de buurt blijft van het hotel. Er zijn hier op elke 100 meter eettentjes dus van de honger omkomen is hier geen optie. Maar ik had geen zin in fast food en dus iets beters gezocht én gevonden. Had erg veel zin in een koel glas droge witte wijn, maar daar moet ik wel erg veel voor doen. Uiteindelijk had ik een fles droge witte wijn voor mijn neus helaas niet koel maar okay. Het bleek dat het restaurant geen glazen wijn apart serveerden dus moest per fles. Toen kwam ze met een klein flesje rood. Okay dat dan maar, daarna kwam ze met toch een paar flessen witte wijn dus ik koos er een uit waarvan ze niet zeker wist of ie droog was, waarschijnlijk geen notie van het verschil. Daarna kwam ze met nog een fles en dat was Chardonnay  en ik zei okay alleen als ik de fles ook mee mag nemen want ik drink dat niet allemaal nu op. Dan had ik tenminste in het hotel er ook nog lol van én ik heb daar een koelkastje. Dat mocht dus 2 glazen redelijk warme witte wijn eerst bij een steak en cesar salade. Daarna op de kamer gauw in de koelkast zodat ik de dag erna er heerlijk van kan genieten.

Na een slaappil te hebben genomen want ik moest écht even een goede nacht maken, vanmorgen wat later op. Richting ontbijt zaal om tot de conclusie te komen dat de keuze was uit iets vissigs, rijst en 2 kleine schijfjes meloen, Geen vorken, messen, geen brood niets van dat al. Wel gevraagd en natuurlijk doen ze hun stinkende best voor je en ik hoor de hele dag yes mem, thank you mem, good morning mem, I'm so sorry mem....het is bijna lachwekkend. Maar toch maar iets genuttigd en ik ging na tanden poetsen even gauw naar de starbucks om de smaak met Caffe latte weg te spoelen. Een grote dit keer!! Of dat het was of iets anders maar ik raakte totaal de weg kwijt. Het kantoor ligt op nog geen 5 minuten lopen van het hotel vandaan alleen het hotel ligt precies in de ronding van een rotonde waar zeker een weg of 5 op uitkomen én alles lijkt op elkaar. 

Natuurlijk had ik gisteren niet goed opgelet toen Alicia me kwam halen omdat we aan het kletsen waren. Tsja dan krijg je dat. én ik had alle wegen inmiddels gehad.......behalve jullie raden het al de meest voor de hand liggende, die direct om de hoek van het hotel aan de overkant. Inmiddels was ik zeer verhit want vanochtend was het bloedheet.. Ik ben toen teruggekeerd naar het hotel en heb iemand van de receptie gevraagd een nummer te bellen want mijn mobiel bleek niet te werken voor telefoontjes. Iemand kwam me gelukkig even ophalen en nu heb ik wel opgelet. Iedereen natuurlijk zeer geamuseerd. Ik was wel 30 minuten later dan ik wilde.Shame on me!!

Rest van de dag zeer druk geweest. Prima geluncht na het dramatische ontbijt en ze hebben hier overheerlijke rijpe mango's. Om je vingers bij af te likken. Vanavond me maar beperkt tot een fastfood burrito gelijk uit kantoor en nu ben ik dit verhaaltje aan het schrijven. Hopelijk amuseren jullie je er mee. Tot morgen.

27 April 2015

Het is nu een uurtje of 6 in de ochtend. De smog boven de stad kun je zien hangen.

Na een rusteloze nacht toch maar vast opgestaan. Op de achtergrond het vreselijke nieuws van de aardbeving in Nepal op CNN.

De vlucht verliep uitstekend alleen hangend slapen in een vrij rechte stoel ook al doe je hem een beetje naar achteren is toch niet je dat. Dus lichtelijk gebroken kom je aan en je hebt het gevoel of je rug in de kreukels ligt en misschien is dat ook zo. Je moet er wat voor over hebben om ergens te komen.

Op Taipei hadden we een korte onderbreking. Max een uurtje denk ik totaal maar toch even lekker om er even uit te zijn. Alles was zeer efficient geregeld. Heb mezelf een heerliike caffe latte getrakteerd want ik had me van koffie onthouden sinds ik vertrok om maar te kunnen slapen. Heeft niet echt geholpen overigens. Maar op Taiwan was het dus in de middag en ik moest nog even wakker blijven. Op Manila was ook alles prima geregeld. De driver stond me op te wachten en bracht me naar het hotel (Imperial Palace Suites) De naam doet meer vermoeden dan het is. Drukke stad, veel verkeer en het was zondag avond. Toen ik aankwam was het ongeveer 9 uur denk ik .Geen zin meer in eten en gelijk maar uitgepakt, gedoucht en het bed in, waar ik na een aantal uurtjes waarschijnlijk wel wat geslapen heb. Ik wens jullie een fijne Koningsdag toe. Ik ga hier zo aan het werk.

Groetjes

Han

24 April 2015

Altijd stress wat neem je mee op reis zeker als je zakelijk én privé gaat. Van alles wat dus en altijd te veel. Maar ja ik wil altijd iets te kiezen hebben. Alles is inmiddels wel uitgezocht nu het alleen nog efficiënt inpakken. Morgen op Schiphol nog even langs lost en found in de hoop dat ze daar mijn MP3 hebben gevonden die ik waarschijnlijk in het vliegtuig terug naar Nederland vanuit Faro heb laten liggen. Niet "mindfull"  bezig geweest  dus. Ze hebben me laten weten dat ze hem gevonden hebben en dan heb ik mijn muziek weer bij me anders is het jammer.

Een lichte onrust maakt zich van mij meester, maar dat is natuurlijk helemaal niet nodig:) Voor jullie een leuke Koningsdag gewenst op maandag. Dat wordt mijn eerste werkdag daar.

Groetjes Hanneke

19 April 2015

Op 25 April vertrek ik naar de Filipijnen voor werk en een stukje privé.Ik zal proberen op deze blog wat algemene informatie te zetten tijdens de reis.Nog een weekje en dan is het zover. Ben nu al van alles aan het verzamelen, wassen strijken etc.want het is daar zo'n 35 graden. Alleen zal het binnen veelal een stuk koeler zijn omdat de airco's hard aan staan en dan heb je het dus koud. Vestjes en jasjes mee is dus geen overbodige luxe.Ik verblijf 1 week in een hotel dichtbij kantoor, ik meen op loop afstand dus dat is handig. Op 4 mei in de loop van de middag wordt ik opgehaald om dan naar de andere kant van de stad te vertrekken wat ongeveer een1,5 uur kan duren, dus er staat me wat te wachten in deze stad:). Ik wordt op 4 mei voor een receptie verwacht in het Intercontinental hotel, waar ik ook 3 dagen een workshop zal hebben. De receptie is dan alvast ter kennismaking.Mijn verblijf in de 2e week is niet daar, veel te duur voor het werk, maar ik logeer bij een Filipijns gezin op B&B basis. We gaan het allemaal zien en ik heb er wel zin in.

Groetjes Hanneke