Arcy sur Cure Vézelay De laatste etappe .....voor nu

Woensdag 17 april

Allereerst dank voor al jullie lieve woorden, appjes en reacties op dit blog. Dat heeft me zeker vooruit geholpen want ruim een week geleden wilde ik ermee stoppen vanwege het weer en geploeter in de modder  voornamelijk. Toen klaarde het weer op en kennelijk ook in mijn hoofd en kreeg ik weer zin om verder te lopen en mijn gestelde doel te halen. Wat ook helpt is, ook al loop ik fysiek alleen, ik weet dat er meer mensen "met me mee lopen". Letterlijk de pelgrims die ook onderweg zijn maar ook figuurlijk jullie  dus. Dank daarvoor. 

Gisteren, na een slechte nacht, om 8 uur vertrokken. De lucht was wel blauw maar het was knap frisjes. Ik had alles weer aan waar ik 3.5 week geleden mee begon en dat was niet overbodig. Veel steile hellingen op en af vandaag. Flinke belasting op de knietjes. Ik ben zelfs 3 nederlanders tegengekomen. 2 dames (zussen) waarvan 1 in Acolay woont en met haar zus een stuk van deze weg gaat lopen. En een man die de route andersom loopt namelijk van het eind naar het begin, thuis dus. Hij was begonnen op 29 februari dit jaar. Lijkt me vrij lastig de route te vinden want de tekens staan natuurlijk andersom. Maar daar is de app dan weer voor, onmisbaar. 

Ik kwam de dames regelmatig tegen. Zij zagen mij uitgeput tegen een boom hangen en wilden daar foto's van maken omdat het zo'n mooi plaatje was. De boom dan want die was wel erg pokdalig van de gaten en hij zag er erg pierig uit. Ik waarschijnlijk ook🥴. Het was wel erg lachwekkend. 

Anyway ik klauterde met mijn "laatste benen" omhoog naar de Basiliek van Vezelay die echt boven het dorp uittorent. Hij bleek bovendien gerenoveerd te worden. Alles zag er wel heel erg wit en netjes uit zonder alle poespas en daardoor juist erg sereen. Voor elk van de apostelen was een altaartje en uiteraard zocht ik Jacobus. Daar heb ik dan ook een waxinelichtje voor aangestoken. Tegenwoordig kan je ook cashless in de kerk betalen. Ze gaan met de tijd mee.

Terug via het dorp op zoek naar het toeristenbureau voor info over vervoer. De bus naar het volgende station ging pas over anderhalf uur. Door t stadje teruglopen maar het was koud en guur en niet echt aangenaam helaas. Ik zocht een eetcafe of zoiets om daar mijn verlate lunch te gebruiken en de  tijd een beetje te doden.  Dan wachten op t busje.....Ik zat er net in toen het begon te hozen. Hierna zou ik weer anderhalf uur moeten wachten voor een bus van de SNCF die me naar Avallon zou brengen. Het was koud en nat. Er stond een auto geparkeerd met een echtpaar die iemand van t station zou halen. De man vroeg wat er aan de hand was aan de man waar ik even mee sprak en die vertelde dat. Toen zei die man van de auto dat hij me wel naar Avallon wilde brengen als zijn passagier er was. Nou dat was natuurlijk heel erg welkom. Zijn vrouw zei tegen mij zoiets van je hebt ook best wel aardige fransen hoor waarop ik moest lachen. Uiteindelijk ging de vrouw op t perron wachten en kwam manlief er aan om me vast te brengen.  Kennelijk hadden ze dat besproken want de trein kwam er voorlopig nog niet aan. Naar Avallon was t maar 10km. Het was sowieso een aardige man, die Eduard bleek te heten, en hij sprak redelijk engels dus we hebben nog even kunnen kletsen in de auto. Hij vond het stoer van me en ook een vorm van vrijheid om zo te reizen. Dat vind ik nou ook. Hij zette me af bij t hotel wat ik geboekt had. Ik bedankte hem hartelijk en hij zei dat hij dat zelf ook s had meegemaakt plus dat hij het beroerde OV kent in Frankrijk. Het hotel was  vlakbij t station waar ik de volgende dag om 06.15 de bus naar Dijon moest hebben. Vandaar 2 uur later de trein richting huis. 

Vandaag dus 2 uur met de bus naar Dijon, voor €1.50 waar doen ze het van? Daar ontbijtje bij het station en weer wachten tot de trein naar Luxemburg vertrekt, waar ik dan overstap naar Luik, vervolgens naar Maastricht en Driebergen-Zeist. Een hele rit maar alles beter dan via Parijs overstappen in een volle metro met je rugzak, dat zag ik niet zitten. Ik zal hoop ik heerlijk slapen in mijn eigen bedje vanavond. 

Au revoir et a bientot