Dag 19 maandag 1 januari 2024

De allerbeste wensen voor 2024. Wifi was in de jungle en waar ik nu ben slecht tot zeer slecht. Gisteravond Oud Jaar hadden we besloten om 5 uur s'middags Oud jaar in te luiden dat was de Nederlandse tijd dus 7 uur vroeger. Dat was ook omdat we gisterochtend al om 5 uur op moesten en op nieuwjaarsdag ook zoiets. Dus de meesten van ons zouden het tot 12 uur s'nachts niet volhouden. Wij hoorden dat het in Guatemala het gebruik is om op elke slag een druif te eten.  Verder zou het behalve knalvuurwerk weinig om t lijf hebben en hier in de jungle werd sowieso niet geknald. De meesten lagen al op 1 oor. Maar goed om 5 uur dus riepen wij met zijn allen, tot hilariteit van het personeel, happy new year en wensten elkaar op gepaste wijze gelukkig Nieuwjaar. De dames omhelsden elkaar wel maar de dames en heren die geen stel waren hielden het gelukkig bij  een boks of hand. Veel te warm voor dat kleffe gedoe. Snel wat cocktails gehaald en verder had t  weinig om t lijf. Ook weer gehad. Tegen 7 uur in t restaurant wat gegeten. Zaten eerst met 4 aan tafel. Kwam er iemand bij-schuif tafel aan. Nog een stel en uiteindelijk zaten we alsnog met 11 man aan tafel. Ook best weer gezellig. De oudste van ons is 83 en de jongste 46. Van gepensioneerde econoom of helicopter piloot tot postbode op de fiets en alles daartussen. Zorg, onderwijs, administratie  etc. Maar nog steeds gaat t goed hoewel er hier en daar nu wel wat kleine irritaties komen. We hebben nog een paar dagen te gaan. Ik vind t dan ook wel genoeg zo na ca 4500 km.want het is zeker een mooie, enerverende maar ook zeer vermoeiende reis.

Vandaag 1 januari-in t donker opgestaan want de elektra was nog niet aan. Met je zaklamp naar toilet en kattewasje doen. Koffer weer inpakken op zijn jan-boetenfluitjes want alles ligt nu toch doorelkaar en alles is klam. 6 uur wegrijden op weg naar de grens met Belize. Daar moesten we doorheen rijden om aan de Mexicaanse grens te komen. Dus eerst weer uurtje rijden. Guatemalteekse grens, stempel halen. Maar niet alleen dat. Alles moest de bus uit inclusief de bagage want de bus mocht niet mee en de chauffeur ook niet. Afscheid genomen. Met alle spullen lopen naar ander gebouwtje. Immigration Belize-voorheen Brits Honduras. Daar zat een dame al swingend achter een loket. Welcome to Belize. Stempeltje in paspoort-papiertje afgeven. Weer doorlopen ander loket ander papiertje weer laten zien. Stempeltje en weer door. Toen in 2 kleine busjes waar er 8 -10 personen in konden. Beetje type gammelbak en daarmee moesten we dus het land doorkruisen in pak m beet uur of 5. Aanhanger voor de koffers en op naar de volgende grens. Tussendoor nog ergens gegeten en plaspauzes. Inmiddels was het weer wel opgeknapt en begon de zon weer tevoorschijn te komen. Ineens was t bloedheet. Ook in t busje. Ventilator aan. Ik waaide zowat weg. Dat was iets teveel maar een tussen knop was er niet. Aan of uit. Toen maar wat ramen open. Als we reden was dat wel aangenaam. Ook hier kennen ze de drempels.  Er is geen maximum snelheid-dus als je wilt dat men zachter rijdt dan leggen we drempels neer. Niet 1 maar talloze. Ook een methode.

Tegen 3 uur kwamen we aan bij de grens Belize-Mexico. Reden om dit te doen was veel korter anders hadden we een hele grote omweg moeten maken via Guatemala. Belize is misschien iets minder arm maar verder ziet het er hetzelfde uit als Mexico.  Huizen op palen. Golfplaten dakje likje verf in allerlei kleuren en je woont. De palen vermoedelijk handig bij de regenperiode. Grenspost Belize-weer dezelfde manouvre in die volgorde. Stempeltje-check volgende loket Stempeltje briefje inleveren. Dan met bagage en al weer doorlopen naar de Mexicaanse Immigration. Daar doen ze het serieuzer. Eerst formulier ophalen. Dan dit formulier invullen volgens aanwijzingen van Peter-Paul. Dan met formulier weer terug. Check stempel hier en stempel daar. Half papiertje terug voor straks op t vliegveld. Dan nog met al de bagage door een rontgenapparaat. Al met al duurt dit dus best wel een tijd. Zo tegen 5 uur kwamen we uiteindelijk aan in Bacalar. Een kleine badplaats aan een lagune waar we 2 nachten blijven. WiFi waardeloos  maar goed. Weer prachtige kamer uitzicht op de lagune. Besloten dat ik morgen niks wil maar echt een vrije dag. De rest zou met een boot de lagune op maar dat liet ik aan me voorbij gaan. Ik was niet de enige. Mijn lijf heeft een time-out nodig. Zeker nadat gehobbel 5 uur lang in zo'n gammelbak. Vanavond met zijn allen gegeten ergens verderop maar ik sliep bijna aan tafel dus blij dat we weer tijdig terug gingen. Morgen zie ik wel weer.