Dag 7-9 20/21/22 december

Vandaag was t weer een lange reisdag van Palenque naar San Cristolbal de las casas. Een mooie tocht met uitzicht op bergen en plaatsjes tussendoor. Elke 2 uur een stop om de benen te strekken, koffie te doen en naar de banjo te gaan (toilet). Voor we in de plaats aankwamen hadden we nog even een uitje met een boot door de kloof. Dat was wel spectaculair. Een diepe kloof met hoge klifs aan beide kanten. Af en toe wat vogels en als je goed keek kleine aapjes en familie krokodil.

Na deze tocht op weg naar t hotel. We zaten op zo'n 1800 tot 2000 meter en ik voelde me wat wiebelig. S'avonds met Hermien over de nachtmarkt gelopen en  daarna ergens gegeten. Tot zover ging het goed. Maar naarmate de avond vorderde werd ik steeds beroerder. We dachten aan hoogteziekte met de symptomen  die ik had. Hoofdpijn, overgeven en beroerd dus. Dat betekende de volgende dag dat ik in het hotel bleef in bed. Niet fijn. Zeker niet omdat die dag we naar typische indianen dorpen zouden gaan. Had ik graag meegewild maar het ging niet.Helaas.

Dag 8.

Dagje bed dus. Weinig kunnen doen dan alleen maar water drinken, biscuitjes kwamen er weer uit en niks hield ik binnen. Waardeloos

Dag 9

Lange reisdag naar Panajachel-Guatemala

Ook deze dag voelde ik me nog helemaal niet fijn maar uiteraard moest ik mee. Hele dag in de bus gehangen vanaf 6 uur s'morgens tot half 8 s'avonds. 

We gingen dit keer de grens over met Guatemala. Dat is ook een hele happening. Vantevoren hadden we al uitreis tickets moeten invullen voor Mexico. Komen we daar aan moesten met zijn allen eerst kopietjes maken van de tickets, orders van de grenswachter. Zelf doet ie dat niet. Dus wij weer met 18 man  naar de overkant in een supermarkt kopietjes maken. Toen weer terug. Mocht je met 3 personen tegelijk naar binnen. Paspoort en kopie afgeven-stempel in de pas en weer verder. Toen moest alle bagage de bus uit want onze bus plus chauffeur mogen niet verder mee. Nee we werden met taxi's vervoert naar de grens 5 kilometer verderop. Daar uitstappen tot iedereen er was. Toen bij de immigration van de Gualtalmateekse overheid alle paspoorten weer inleveren en PP zorgde voor de stempels. Dat ging wat soepeler. Toen bleek dat onze nieuwe bus elders stond want hij kon niet komen in de nauwe straatjes daar dus met pickup trucks werden wij vervoert inclusief bagage naar de bus. Een hele onderneming daar. De plaatselijke bevolking doet gewoon zijn ding en kijkt nergens meer van op. Alles loopt er door elkaar, crosst met tuctucs door de straat en probeert waren te verkopen. 

Na deze happening weer verder Guatemala in waar we omstreeks half 8 aankwamen in Panajachel een plaats aan het meer van Atilan. Na bagage in de kamer te hebben gedropt eerst eten in een nabijgelegen restaurant die speciaal voor ons langer was opengebleven. Men eet hier kennelijk vroeger. Ik had nog weinig gegeten, de dag ervoor niets  en deze dag nauwelijks dus ik hield het bij soep. Daarna gelijk weer terug en naar bed. Ik besloot ook de volgende dag niet mee te gaan. Nog teveel hoofdpijn hoewel we nu lager zaten. De hele bus hoest en proest. Iedereen heeft wel ergens last van.