Dag 17-19 (28-30 december) San Gerardo la Dota- Corcovado
4 januari 2018 - Puerto Jimenez de Golfito, Costa Rica
28-29 December
San Gerardo la Dota National park, eigenlijk is heel Costa Rica een National park. Hier moest echt de Quetzal te zien zijn want er zij circa 80 koppels. Maar ze laten zich niet zo gauw spotten. Wij met de bus een stukje weer terug om vervolgens op de redelijk smalle weg met zijn allen, we waren niet de enigen, te gaan staan turen naar de bomen of de Quetzal zich liet zien. De gidsen weten waar ze regelmatig komen want ze eten avocado vruchtjes, maar dan een zeer klein formaat. Daarmee verraden ze zichzelf en natuurlijk hun geluid. Het paar seizoen is pas in maart dus het is erg moeilijk de mannelijke versie van de Quetzal te zien. Ik heb er dus geen afbeelding van maar als je de naam opzoekt op Google kun je hem vast wel vinden. Uiteindelijk ver en hoog in de bomen zagen we er een die regelmatig opvloog en weer elders ging zitten. Door de telescoop konden we hem zien, maar lastig. Hij is wel erg mooi qua kleur. Maar ook nu weer een vrouwtje.
Terug naar het hotel en ontbijten nadat we onze koffers hadden ingeleverd. Rondom ligt een prachtige tuin met bloemen waar de kolibri's zich aan tegoed doen. Jammer dat we hier maar een nacht zijn. Weer de bus in richting Punta Mala. Daar zouden we 2 nachten in een tented camp verblijven. Ook midden in de natuur en gerund door een Nederlands stel. Prachtige locatie aan een snelstromend riviertje beneden ons. Een echte luxe tent zoals je die ook in Afrika ziet, met toilet en douche dat weer wel. Zo basic als in Australië was het niet maar toch erg mooi opgezet. Je kon er naar een watervalletje en daar zwemmen, gewoon langs de rivier zitten of in je eigen tentje blijven of in de lobby. Of met de bus naar beneden naar het plaatsje. Ik verbleef lekker rond de lodge, lekker rustig en mooi. Een dagje niets is ook wel lekker.
Bij het restaurant verderop was een tilapia kwekerij en ook hier veel vlinders en vogels. De toekan was door anderen ook regelmatig gespot in het wild maar dat wil maar niet lukken. Alleen in Monteverde bij een koffieshop (een echte😁) heb ik m op de foto maar in het wild nog niet. Later op de middag nog met wat anderen mee op zoek. Zo af en toe zag ik ze vliegen ( letterlijk dus ) maar ze zitten te hoog, deze van der valkjes 😊😂
Wat verderop de berg weg af in een ander restaurant gegeten waar de bediening waardeloos was. Uiteindelijk had iedereen eten behalve ik. Ik had filet de la casa besteld. Dus dacht ik vis met een speciaal sausje ofzo. Nou ja dat was ook zo, maar het was een sausje met krab en garnalen. Aangezien ik net sinds een tijd weet dat ik allergisch reageer op garnalen leek me dat geen goed plan. Onder dat alles lag de vis. Toen ik opperde om de rest er vanaf te halen en dan alleen de vis te eten zeiden diversen mensen dat ik dat maar niet moest doen. We zaten nu niet erg dichtbij een dokter of ziekenhuis als ik een heftige reactie zou krijgen dus moest het bord weer terug en kreeg ik uiteindelijk pescada con aiolo ( vis met knoflook). Was ook lekker maar het duurde dramatisch lang allemaal, waarschijnlijk 1 kok en 1 pan voor 22 personen.
30 December
Vandaag weer de berg af richting Sierpe. Dit was niet zo erg ver meer. Van te voren moesten we voor 3 dagen inpakken in een aparte tas of rugzak want de hele bagage kon niet mee. We gingen in Sierpe op een bootje de rivier de Sierpe af. Daarna een stuk op zee. In totaal ruim een uur varen. De rest van de bagage werd in een grote locker bij het haventje opgeslagen. Na onze laatste berichten naar het thuisfront vanaf de Wi-Fi /koffie stop "inschepen " in 2 kleine bootjes met onze rest bagage in plastic zakken want het kon wel eens nat worden. Comfortabel was het zeker niet op die harde banken. Ik zat op de 2e rij en dacht ach wat kan er gebeuren. Het leek me kalm genoeg. Nou dat bootje scheurde over het water van heb ik jou daar en klapte op het water. Ik zette me schrap want het water was best wel ruw. De rivier was erg bochtig en behoorlijk lang. De boeg van de boot benam me het uitzicht dus ik kon niet naar de horizon kijken. ⛵Zo af en toe het gevoel van lucht zakken in een vliegtuig. Niet fijn. Ik merkte dat ik mijn adem even moest reguleren wilde ik niet gaan hyperventileren. Ik leek wel een vrouw in barensnood zo zat ik steeds tegen te puffen. Maar het hielp en onderwijl kneep ik mijn handen fijn aan de bank.😨Leer momentje, toch een primatoer innemen volgende keer.De twee meiden aan beide zijden van mij probeerden mij ook steeds gerust te stellen. Het slaat ook nergens op want wat kan er nu gebeuren, met zijn allen in de boot. Je kan hooguit omslaan, iedereen moest sowieso een zwemvest om en het water was zowat warm. Beter de boot dan lucht zakken in een vliegtuig. Maar ja het gebeurd nu eenmaal en ook daar moet je mee dealen. Eindelijk kwam de kust inzicht. Een uur duurt lang op zo'n moment. Was blij aan wal te kunnen stappen.
Een paradijselijke plek, met huisjes op palen, sommige met luie stoelen en een hangmat. Helaas die van ons niet. 2 plastic stoeltjes en huisje op grond niveau.O ja, nog een dingetje, behalve dat we een paar dagen van Wi-Fi en internet waren ontdaan (absoluut niet erg) elektra was hier pas en er was alleen koud water. Dat is wat minder. Althans dat vond ik en met mij nog een paar anderen. Het was er warm genoeg en dat ging wel maar met koud water je haar wassen is toch iets minder. Af en toe viel de elektra uit en dat had ook wel weer wat. Dan kwamen ze met kaarsjes aan. Op zich zeker niets mis met de plek want het was eigenlijk een heerlijk rustige plek met wat lokale bevolking en nauwelijks of geen toeristen. Dat mag ik wel. Maar met sommige dingetjes merk je wel dat we toch erg verwend zijn eigenlijk, maar je past je snel aan en gaat weer over tot de orde van de dag.Onze bagage werd uitgeladen en tussen alle grijze plastic zakken vond ik de mijne en op naar het huisje en daarna de lunch. Daarna wat lopen op het strand waar de zee wel heel erg sterk was. Wel even de zee een stukje in maar die trok me zo naar beneden. Te sterke stroom dus ik vond het al gauw best. Ging er niet verder in. Ben niet zo'n waterrat. Lekker luieren en paar dingen gewassen. Morgen oudjaar. Dan gaan we weer met bootje 15 minuutjes en wandelen met gids in San pedrillo, weer beestjes kijken. Moet er aan denken primatoertje op te zoeken.
San Gerardo la Dota National park, eigenlijk is heel Costa Rica een National park. Hier moest echt de Quetzal te zien zijn want er zij circa 80 koppels. Maar ze laten zich niet zo gauw spotten. Wij met de bus een stukje weer terug om vervolgens op de redelijk smalle weg met zijn allen, we waren niet de enigen, te gaan staan turen naar de bomen of de Quetzal zich liet zien. De gidsen weten waar ze regelmatig komen want ze eten avocado vruchtjes, maar dan een zeer klein formaat. Daarmee verraden ze zichzelf en natuurlijk hun geluid. Het paar seizoen is pas in maart dus het is erg moeilijk de mannelijke versie van de Quetzal te zien. Ik heb er dus geen afbeelding van maar als je de naam opzoekt op Google kun je hem vast wel vinden. Uiteindelijk ver en hoog in de bomen zagen we er een die regelmatig opvloog en weer elders ging zitten. Door de telescoop konden we hem zien, maar lastig. Hij is wel erg mooi qua kleur. Maar ook nu weer een vrouwtje.
Terug naar het hotel en ontbijten nadat we onze koffers hadden ingeleverd. Rondom ligt een prachtige tuin met bloemen waar de kolibri's zich aan tegoed doen. Jammer dat we hier maar een nacht zijn. Weer de bus in richting Punta Mala. Daar zouden we 2 nachten in een tented camp verblijven. Ook midden in de natuur en gerund door een Nederlands stel. Prachtige locatie aan een snelstromend riviertje beneden ons. Een echte luxe tent zoals je die ook in Afrika ziet, met toilet en douche dat weer wel. Zo basic als in Australië was het niet maar toch erg mooi opgezet. Je kon er naar een watervalletje en daar zwemmen, gewoon langs de rivier zitten of in je eigen tentje blijven of in de lobby. Of met de bus naar beneden naar het plaatsje. Ik verbleef lekker rond de lodge, lekker rustig en mooi. Een dagje niets is ook wel lekker.
Bij het restaurant verderop was een tilapia kwekerij en ook hier veel vlinders en vogels. De toekan was door anderen ook regelmatig gespot in het wild maar dat wil maar niet lukken. Alleen in Monteverde bij een koffieshop (een echte😁) heb ik m op de foto maar in het wild nog niet. Later op de middag nog met wat anderen mee op zoek. Zo af en toe zag ik ze vliegen ( letterlijk dus ) maar ze zitten te hoog, deze van der valkjes 😊😂
Wat verderop de berg weg af in een ander restaurant gegeten waar de bediening waardeloos was. Uiteindelijk had iedereen eten behalve ik. Ik had filet de la casa besteld. Dus dacht ik vis met een speciaal sausje ofzo. Nou ja dat was ook zo, maar het was een sausje met krab en garnalen. Aangezien ik net sinds een tijd weet dat ik allergisch reageer op garnalen leek me dat geen goed plan. Onder dat alles lag de vis. Toen ik opperde om de rest er vanaf te halen en dan alleen de vis te eten zeiden diversen mensen dat ik dat maar niet moest doen. We zaten nu niet erg dichtbij een dokter of ziekenhuis als ik een heftige reactie zou krijgen dus moest het bord weer terug en kreeg ik uiteindelijk pescada con aiolo ( vis met knoflook). Was ook lekker maar het duurde dramatisch lang allemaal, waarschijnlijk 1 kok en 1 pan voor 22 personen.
30 December
Vandaag weer de berg af richting Sierpe. Dit was niet zo erg ver meer. Van te voren moesten we voor 3 dagen inpakken in een aparte tas of rugzak want de hele bagage kon niet mee. We gingen in Sierpe op een bootje de rivier de Sierpe af. Daarna een stuk op zee. In totaal ruim een uur varen. De rest van de bagage werd in een grote locker bij het haventje opgeslagen. Na onze laatste berichten naar het thuisfront vanaf de Wi-Fi /koffie stop "inschepen " in 2 kleine bootjes met onze rest bagage in plastic zakken want het kon wel eens nat worden. Comfortabel was het zeker niet op die harde banken. Ik zat op de 2e rij en dacht ach wat kan er gebeuren. Het leek me kalm genoeg. Nou dat bootje scheurde over het water van heb ik jou daar en klapte op het water. Ik zette me schrap want het water was best wel ruw. De rivier was erg bochtig en behoorlijk lang. De boeg van de boot benam me het uitzicht dus ik kon niet naar de horizon kijken. ⛵Zo af en toe het gevoel van lucht zakken in een vliegtuig. Niet fijn. Ik merkte dat ik mijn adem even moest reguleren wilde ik niet gaan hyperventileren. Ik leek wel een vrouw in barensnood zo zat ik steeds tegen te puffen. Maar het hielp en onderwijl kneep ik mijn handen fijn aan de bank.😨Leer momentje, toch een primatoer innemen volgende keer.De twee meiden aan beide zijden van mij probeerden mij ook steeds gerust te stellen. Het slaat ook nergens op want wat kan er nu gebeuren, met zijn allen in de boot. Je kan hooguit omslaan, iedereen moest sowieso een zwemvest om en het water was zowat warm. Beter de boot dan lucht zakken in een vliegtuig. Maar ja het gebeurd nu eenmaal en ook daar moet je mee dealen. Eindelijk kwam de kust inzicht. Een uur duurt lang op zo'n moment. Was blij aan wal te kunnen stappen.
Een paradijselijke plek, met huisjes op palen, sommige met luie stoelen en een hangmat. Helaas die van ons niet. 2 plastic stoeltjes en huisje op grond niveau.O ja, nog een dingetje, behalve dat we een paar dagen van Wi-Fi en internet waren ontdaan (absoluut niet erg) elektra was hier pas en er was alleen koud water. Dat is wat minder. Althans dat vond ik en met mij nog een paar anderen. Het was er warm genoeg en dat ging wel maar met koud water je haar wassen is toch iets minder. Af en toe viel de elektra uit en dat had ook wel weer wat. Dan kwamen ze met kaarsjes aan. Op zich zeker niets mis met de plek want het was eigenlijk een heerlijk rustige plek met wat lokale bevolking en nauwelijks of geen toeristen. Dat mag ik wel. Maar met sommige dingetjes merk je wel dat we toch erg verwend zijn eigenlijk, maar je past je snel aan en gaat weer over tot de orde van de dag.Onze bagage werd uitgeladen en tussen alle grijze plastic zakken vond ik de mijne en op naar het huisje en daarna de lunch. Daarna wat lopen op het strand waar de zee wel heel erg sterk was. Wel even de zee een stukje in maar die trok me zo naar beneden. Te sterke stroom dus ik vond het al gauw best. Ging er niet verder in. Ben niet zo'n waterrat. Lekker luieren en paar dingen gewassen. Morgen oudjaar. Dan gaan we weer met bootje 15 minuutjes en wandelen met gids in San pedrillo, weer beestjes kijken. Moet er aan denken primatoertje op te zoeken.
Leuk hoor jouw verhalen. Kijk er elke keer weer naar uit.