Dag 20- 22 (31 december-2 Januari) Corcovado-Manuel Antonio

Oudjaar. Normaal gesproken worden er dan oliebollen en appelflappen gehaald, is het koud of sneeuwt het zelfs. Wat doet Han? In Costa Rica bij een graadje of 30 gaan wandelen en beestjes kijken. Gewoon wandelen niet hé, nee je sluipt door het bos, alle lianen en grote wortelstronken ontwijkend en klauteren over boomstammen, rotsblokken en zorgen dat je niet uitglijdt over de lemen bosgrond. Maar we werden groots beloond met een hele neusbeertjes familie. Die zien er zo schattig uit met hun staartjes rechtop en hun lange neus snuffelend over de grond. Midden in het bos had de gids ze ontwaard en we bleven staan en waren stil. Ze kwamen al snuffelend praktisch langs ons heen. Prachtig. Ik heb er ook een filmpje van gemaakt. Ook aapjes hebben we gezien de zogenaamde spidermonkey. Die heeft extra lange staart en armen en zo beweegt ie van boom tot boom en soms blijft hij er even tussen hangen, net een spin dus. Over het strand konden we teruglopen bij eb en zagen we een krokodil een pelikaan aanvallen en oppeuzelen. Althans ik heb het niet bewust gezien maar zag in de verte wel dat een beest iets anders in zijn bek had. Iemand van de groep had er net op tijd een foto van gemaakt en die gaan we delen uiteraard want dat is iets unieks. Deze kroks komen dus op zee én in de rivier voor. Even niet gaan zwemmen dus.

Na een korte pauze een behoorlijke klim omhoog en weer naar beneden om een waterval te zien. Waterval viel tegen en toen bleek dat dat het dan ook was en moesten we weer terug. Iedereen vond dat eigenlijk waardeloos en als we dat tevoren hadden geweten dan hadden we dit stukje geskipt. Terug naar de ranger station en de ranger maakte voor ons een heerlijke lunch klaar aan een picknicktafel. En toen.......begon het te regenen en niet zo'n klein beetje. Eerst bleven we nog zitten met onze poncho's en regenjassen aan maar het ging steeds harder. Toen toch maar onder de overkapping gevlucht. De bootreis naar San Pedrillo zoals het National Park hier heet ging prima. Kalm zeetje en terug ook. Alleen terug begon het weer te regenen en we kwamen als verzopen katten aan bij de accommodatie.

Het is niet zo zeer de regen maar alles wordt er zo klammig van. De huisjes hebben hier geen ramen, nergens trouwens omdat het er zo warm is. Als de zon weer schijnt droogt alles wel weer snel, maar mijn koffer en alles wat er in zit voelt dan niet erg lekker aan. Ook de lakens waarop je ligt voelen niet echt lekker schoon en droog aan. Je ligt dus letterlijk tussen de klamme lappen. En je kunt niet warm douchen, dus je begrijpt dat ik er niet rouwig om ben als we overmorgen weer vertrekken, hoe mooi het hier ook is.

Na deze "warme douche " in de buitenlucht terug naar het huisje en dan verder even relaxen tot vanavond. Het diner was lekker en ze hadden extra mooi de tafels gedekt met rode tafelkleden en een kalkoen gebraden. Het leek eerder kerst. Toen viel het licht ook ineens uit en kwamen de kaarsen maar het floepte even later weer aan. Inmiddels had de familie op het strand ook van alles geïnstalleerd aan lichtjes en hout en andere spullen verzameld om vannacht aan te steken. De tijd tussen diner en 12 uur s'nachts moest overbrugd . Sommigen gingen wel even slapen en kwamen dan terug ( of niet). In de bar hebben we met een stel gezellig zitten kletsen en rum cola of pina colada gedronken. Sommigen speelden een spelletje, er werd lekkere Caribische muziek gedraaid en er werd af en toe gedanst. Tegen 12 richting strand met flessen prosecco en om 12 uur werden er wat vuurpijlen afgeschoten. Het kampvuur was aan en we wensten iedereen een gelukkig nieuwjaar. Eigenlijk ging het"feestje" op het strand door alleen was het niet spectaculair ofzo maar gewoon gezellig. Tegen half 2 lag iedereen denk ik wel weer in z'n mandje.

Nieuwjaarsdag
Sommigen hadden zich opgegeven voor een snorkeltoer maar ik wilde een dag niets. Op het strandje boekje lezen, wat wassen, beetje rondwandelen bij de lodge en kijken of je nog mooie dingen ziet. De mooie Morpho vlinder zie je regelmatig voorbij komen. Waterjuffers, andere vlinders, ara's en toekans. Alleen de laatste 2 hoorde ik wel maar zag ze niet. Lunch en diner en dan inpakken voor de boottocht morgen terug naar Sierpe over de zee en de rivier. Primatoer niet vergeten.
Toen de snorkelaars terugkwamen bleek een van de meiden met haar voet de stilstaande schoep te hebben geraakt en ze bleek een behoorlijke diepe snee te hebben. Ze kon er niet meer op lopen en moest naar een dokter die er niet was waar wij waren. Na overleg is onze reisleidster met haar en haar vriend met de boot en de bagage alvast vooruit gegaan. De volgende dag zouden we toch terug gaan dus we waren even zonder onze Iris maar de groep was unaniem dat zij ging omdat ze heel goed Spaans spreekt en wij konden ons wel redden.

2 januari
De boottocht ging prima. De zee was rustiger dan heen en het was prachtig weer. In Sierpe stond Carlos ons weer op te wachten om ons naar Manuel Antonio te brengen. Spullen op het dak en gaan. De patiënt was inmiddels gehecht en moest haar been hoog houden dus er moet een en ander geregeld worden voor de vlucht terug. De verzekering ging dat regelen. De dokter had gezegd dat ze van geluk mocht spreken dat er geen bot geraakt was want anders had ze geopereerd moeten worden. De rest van de reis verliep rustig en we kwamen tegen de middag in Manuel Antonio aan. Het hotel ligt 5 km van het
strand en ligt hoog op de berg. Mooi uit zicht, dat wel maar ik had iets anders verwacht. Ook het plaatsje zelf lag 5km terug. Wel gaat er ieder kwartier een bus. Het hotel mag wel een opknapbeurt hebben het oogt wat shabby. Nou ja, we moeten het er mee doen. Ik blijk niet de enige met deze gedachten. s'avonds in het dorp gegeten met het grootste deel van de groep en daarna met onze eigen bus weer terug. Morgen nog 1 dag hier en dan op weg terug naar San José waar het afscheid nemen wordt van iedereen. 3 mensen gingen vanaf Manuel Antonio nog verder of hadden een verlenging.