Wayoutback Kakadu en Arnhemland

Woensdag 14 t/m 18 september (dag 20-25)
Opgehaald door gids Rowdy, een rasechte Australiër met aboriginal roots. Blijkt jonger te zijn dan je zou denken. De groep bestond dit keer uit 5 stellen ( Australie/ Noorwegen, Frankrijk, Italië, Spanje en Duitsland) en verder nog uit 4 alleen reizende dames , 2 uit USA, 1 uit Taiwan en me.
Vanuit Darwin naar Litchfield national park alwaar we een paar waterfalls bezochten en ook in konden zwemmen in het basins eronder. Daar had ik niet op gerekend en zo'n zwemmer ben ik nu ook weer niet, zeker niet om 9 uur s'morgens. Deze waterfalls vond ik niet bijster indrukwekkend. Daarna geluncht bij een uitspanning die Banyan tree heet, een boom die leeft van zijn gastheer, een andere boom, met luchtwortels en hem uiteindelijk wurgt. De gastheer boom dus.
Intussen probeer je weer met deze en die wat contact te zoeken, want nu met 14 man 5 dagen op pad zijn dat vergt ook weer hernieuwde inspanning. Ik word er al bedreven in.
De leeftijd van deze groep is wat hoger. Ik schat gemiddeld ongeveer 35- 40. Dus dat moet wel gaan.

     
De eerste dag beleefden we overigens ook weer iets spannends. Gelukkig trof het mij persoonlijk niet maar was wel weer spectaculair. We reden op de Stuwart highway richting Cooinda, wat paar 100 km verderop ligt waar we ons eerste camp zouden hebben. Onderweg echter, schoot Rowdy plots van de weg af en parkeerde. Wat bleek. Hij had via ik vermoed zijn mobiel, gehoord van een andere weggebruiker, dat onze trailer, waar al ons eten en kookgerei etc in zat plus nog wat bagage van een aantal passagiers, van de koppeling was gebroken en langs de weg was geslingerd. Rowdy had het niet gemerkt. Normaal let hij op de schaduw van de trailer maar omdat de zon hoog stond was die er nog niet. Kortom alles weg, balen. Hij in overleg met de baas en kwam er op neer dat we terug moesten naar de trailer, alleen de bagage eruit moesten halen en dan weer terug naar Darwin voor een nieuwe trailer. Dat kost dus uren extra zonder dat we nog tijd hebben iets anders onderweg te zien. Maar nood breekt wetten. Teruggegaan en daar lag ie geheel, ontwricht, klep omhoog en verfrommeld, overal uien, appels en keukengerei. Een zooitje. Met paar man de kar omhoog geduwd om de bagage die eronder lag eruit te trekken. Rest moesten we laten liggen dat zou de organisatie wel opruimen. Helaas voor 1 persoon bleek er nog een tas in te zitten die niet was opgemerkt zodat zij 3 dagen zonder spullen zat. We hebben haar het een en ander kunnen geven zo lang.Terug in Darwin, andere trailer en weg gingen we weer. Het werd een hele lange rit dit keer en daarvan reden we dus ongeveer 150 km over een dirt road, in schemerdonker. Was wel spannend ja en blij dat we uiteindelijk heel aankwamen. Na het eten ging iedereen ook gelijk naar bed.
Dag 2. Gisterenavond dus in het donker in Cooinda aangekomen. De camps van wayoutback zijn allemaal zelfde van opzet. 10 tenten met 2 bedden en deur. Soms met fan soms ook niet. Deze wel, het was knapjes warm inmiddels. Ontbijten op afgesproken tijd. Meestal erg vroeg maar je gaat ook vroeg naar bed want reizen is erg leuk maar ook vermoeiend. Vandaag stond Nouragie Outlook op het program en bezoek aan Ubri art centrum en lookout. Ben eerlijk gezegd even kwijt hoe het er uitzag maar ik herinner me wel een wandeling waarbij Rowdy veel uitlegde over Bush medicijnen en dat soort dingen. Rock art met uitleg dwz de tekeningen op de rotsen waar hij wel mag gidsen en vertellen. Zo  van lieverlee kom je veel te weten over het leven in de Bush en de Aborigines. Crocodile river look out en wat luie crocs  gezien maar niet zo groot, eentje stak de beton brug over die nog niet echt onder water stond. Bij hoogtij kan het hier 7 meter(!!) hoger staan. Als je dan over zou steken ( zou ik niet doen) dan hebben de crocs een lekker hapje.

Yellow water cruise in wetlands en proberen crocs te spotten. Wel veel vogel diversiteit. Vandaag stond er niet al te veel op t program en maakten camp bij Kakadu lodge waar ook een zwembad was. Heerlijk even dippen maar afkoelen nauwelijks. 

Dag 3. Ik kreeg vanmorgen te horen dat ik als enige zou worden opgepikt door Lords Safaris voor een unieke trip dieper Arnhem land in waar ik een ontmoeting zou hebben met een aboriginal gids die ons rock art zou laten zien. Rock art zijn de tekens die al sinds 20,000 jaar door aboriginals op rotsen worden gemaakt. Je krijgt verschillende verhalen te horen en kan op een gegeven moment de verhalen op de rotsen lezen. Aborigines vertellen overigens alleen de algemene verhalen die van ouder op kind worden overgebracht.De verdieping ervan komt pas op tiener leeftijd aan de orde en die horen wij niet. Het komt er in ieder geval op neer door kinderen verhalen te vertellen de betekenis van wat er verteld wordt beter blijft hangen. Ik werd opgehaald met een minibusje waar nog 2 mensen inzaten die nou s toevallig Nederlanders waren. We hadden dit keer een vrouwelijke gids, Petra. Nog niet eerder gehad. 45 minuten rijden naar een bewoond aborigine dorp. Tegenwoordig wonen ze in door de overheid verstrekte woningen. 

We vertrokken wederom richting East crocodile rivier maar weinig vertier. Vandaag was de verwachting 7 meter om 10 over 11 dus voor die tijd over de brug en dat lukt. Richting Oenepelli, een aborigine nederzetting waar we konden zien hoe de huidige art gemaakt wordt door de kunstenaars die daar hun brood nu mee verdienen. Een schildering afhankelijk van de grootte kun je dan kopen en de prijzen zijn behoorlijk hoog. Maar ze zijn er een aantal weken mee bezig en je weet zeker waar het vandaan komt. We zouden een special toer krijgen met Thommo, een rasechte oude aborigine gids. Erg aardige man die goed Engels kon en alleen met 3 dutchies de rotsen aldaar op ging en ons heel veel  rock art liet zien, overweldigend. Veel vertelde en we hebben zelfs een plek gezien waar nog een skelet te rusten lag zoals ze daar in die tijd deden, van pak m beet 10,000 jaar geleden. We kijken niet op een paar jaar. Een heilige plek waar we uiteraard niet mochten fotograferen maar indrukwekkend. Toen werd er met een walkie talkie (je houdt de vooruitgang niet tegen, ook hier niet) contact gelegd met Petra beneden die ons later verrast te met een lunch op een beschermde rock lookout. Geweldig met boven ons de rock art en voor ons een geweldig uitzicht. Daarna nog wat meer tekeningen van allerlei voornamelijk beesten en toen weer terug naar beneden. In de art galerie kon je van alles kopen uiteraard, en ja.....jullie zullen het wel zien. De terugweg nog weer langs de croc rivier maar nee. Wel een man die net een grote Baramundi had gevangen. Wij zagen  het vanaf de bus en trots dat ie was!!! Hij hield hem speciaal voor ons omhoog.

Een zeer geslaagde dag. Op camp afscheid genomen van de rest van de groep, die die dag iets anders hadden gedaan. De meesten hadden een 3 daagse toer en ik met nog 3 anderen de 5 daagse dus wij gingen verder met Rowdy.

Dag 4

Richting Nitmutluk nationaal park. Daar wachtte Alex op ons en Manuel. Zij beheerden een soort opvang en education centrum. Wij kregen les in een schildering maken, vuur maken, en speer werpen hartstikke leuk. Zie foto's spreken voor zich.

Na de lunch richting bij een outlook richting camp. Officieel closed springvale camp. Wel Pool maar dicht.,jammer. Geen verlichting in dames toilet, dan maar met je zaklamp douchen, heeft ook wel weer wat. Rowdy had dit keer omdat we met weinig waren Baramundi op het menu. Ik had het al eerder geproefd en is een lekkere witvis.

Dag 5

Vandaag laatste dag. We zouden de Katherine Gorge bezoeken en gaan kanoën dus vroeg weg.  Spullen ingepakt want na de kano tocht terug naar Darwin. De Gorge was niet echt spectaculair en Lisa (de Taiwanese) en ik hebben maar 1 Gorge gedaan. Daarna moest je over rotsen met je kano en spullen dragen naar de tweede  en zo verder. Met slippers aan en mijn kippenkracht gaat dat niet zo en Lisa zag dit ook niet zo zitten. Dus even uitgerust daar en toen weer terug. Lunchen  en weer de bus in waar we de volgende uren zouden doorbrengen met af en toe een rust pauze. Rond 5 uur terug in Darwin en afscheid genomen. Lisa en ik gingen die avond nog naar de zondag markt maar dat viel wat tegen. Terug naar hotel en even rust.