Van Adelaide naar Coober Pedy

Dag 9-12
Op 5 september had ik een "vrije dag". Gisterenavond nog met de meesten uit de groep gegeten bij een Ierse pub waar ook een gay bingo en drag Queen avond aan de gang was. Ziet er wel leuk uit voor de verandering haha. Het blijkt vroeger een gay club te zijn geweest en nu in andere handen maar blijkbaar komen de vaste klanten nog steeds. Australië kent volgens mij als je onderweg bent niet zoveel variatie in eten. Het wordt een pizza, een burger met friet. De enige keuze is cheese or hamburger of een snitzel en dan mag je kiezen tussen chicken of pork. De salade on the side is slechts garnering dus veel vitamientjes krijg je zo niet binnen. Net zoals in Amerika heb je hier ook big Australiërs maar ik moet zeggen het valt mee. Ook hier zijn ze wel doordrongen van het feit dat gezond eten beter is en veel bewegen. Nou bewegen doe ik wel of juist niet. Of je zit uren in een bus (vliegtuig, trein vul maar in) of ik moet lopen. Dat lopen gaat ook wel mits je echt wandelt maar slenteren wat je vaak in cities doet is funest voor mijn voeten.
Maar ik besef dat ik 4 september nog ben vergeten. Dat was in een cabin in de Grampians een prachtig natuurgebied waar ik graag nog even was gebleven. Niet in de laatste plaats omdat de cabin erg prettig verblijven was maar er is nog zoveel te zien hier. Ik weet nu echt zeker dat ik meer op mijn plek in de natuur ben of ergens op de weide vlakte dan in de stad.
Het zondag ochtend en om 7 uur ontbijt, half 8 weg. De rit was kort en toen gingen we een stevige wandeling maken naar een zgn lookout op de berg. Dat betekende eerst een fikse daling en daarna behoorlijk klimmen via grote stenen enzo. Het weer was koud en mistig en Damian hoopte dat het boven al weer wat opgetrokken zou zijn zodat we een goed uitzicht hadden. Hij kreeg gelijk al was een zonnetje erbij leuker geweest. Omdat zowel Manuela (de Duitse) en ik wat achterbleven in tempo met de rest-ik bleef natuurlijk sociaal als ik ben bij haar- wachtte Damian dan op ons om nog eens te vertellen wat ie zojuist verteld had. Hij weet heel veel van de natuur en alles wat er omheen is. Ook liet hij ons een ander pad naar beneden zien wat voor ons waarschijnlijk makkelijker was en dat klopte.

Terug in de bus. Verder was er onderweg naar Adelaide niet meer zoveel te bekijken. Behalve dan the Pink lake, en inderdaad die was roze. Ontstaan door het hoge zoutgehalte wat het heeft. Vele keren meer dan de Oceaan. Ben vergeten hoeveel.  Een opvang locatie voor witte kangaroes,  wat ook wel zeldzaam bleek maar de rest van de weg naar Adelaide zou wel wat saai zijn. Nog 500 km te gaan naar Adelaide.

Na aankomst in Adelaide werd ik bij mijn hotel afgezet terwijl de meesten naar het hostel gingen. Een van de jongeren zat in een hostel vlakbij mijn hotel en we spraken af dat we nog wat zouden eten met z'n allen. Dat was dus de Ierse pub. Na het eten ben ik maar opgestapt want ik hield het wel voor gezien en was moe. Bovendien zag t er naar uit dat de rest zich zou gaan bezatten of gingen doen wat studenten nu eenmaal doen en ik pas toch echt niet in dat plaatje.
De volgende ochtend (5/9) lekker aan geklungeld. In het hotel was een was gelegenheid voor de gasten heb ik een wasje gedraaid want de stand van het ondergoed bereikte aardig het nulpunt. Twee shirts met lange mouwen plus de hoodies konden ook wel een wasje gebruiken. Daarna gekeken waar het busstation was waar ik aan het einde van dag moest zijn. Wat boodschapjes gedaan en heerlijke cappuccino in de zon genuttigd. Adelaide noemen ze een park stad omdat er zoveel zijn. Nu zou ik dat niet gelijk een park noemen eerder stukje groen na elk huizenblok. Op Victoria square waren luie banken en bedriegertjes en het weer was eindelijk aangenaam dus mijn tuna sandwhich daar gegeten.
Beetje door wat shopping mals en straten geslenterd. Zo af en toe kom je wat bijzonders tegen voor de foto maar eigenlijk moet je je tijd zien door te komen. Je bent in de stad net zoals ieder ander en je kunt dus ook een Aussie zijn. Je valt hier minder op dan b.v. in Singapore. Alleen als je met je rugzak op en je zware reistas door de straat zwoegt op weg naar het busstation en je hoort iemand in het voorbijgaan zoiets zeggen als: "He granny going on a hike are you?" dan ben ik even niet zo blij. Mopperdemopper m@#$whpuh.....ik wil jou wel s zien als je 60 bent, duh....s.o.a.b. Anyway schouders eronder en gaan. Alvast ingecheckt, de reistas in een locker en vast wat gegeten om half 5 in chinatown er tegenover. Noodles met groenten en pork. Veel noedels weinig pork en groenten. Ach ja alles went.

Half 6 richting bus. Erg divers publiek. Wat jong, wat oud en ertussen in en wat oude hippie types zal ik maar zeggen. Type rough guys met baard en brilletje en rasta haar en wat aborigine dames die zich beter op de trip in de bus hadden voorbereid dan ik met dekens en al. Ik had me er even op verkeken dat het in de bus niet echt warm was en had alleen een hemdje en hoodie aan. Mijn grote sjaal toch in tas gestopt . Dom. Nou ja niets aan te doen. Reistas zit onderin. Wel wat snaai en drinken voor onderweg. De bus stopt een paar keer onderweg zodat je je benen kan strekken maar ik ging de bus niet uit, pas liever op mijn spullen. Je kunt in de bus naar toilet en je kon zelfs internetten want had Wi-Fi. Redelijk goed ook dus dat was okay alleen een reisverhaal typen al hobbelend gaat niet zo lekker. Aankomst Coober Pedy in de out back in het donker om 5.15. Nu maar hopen dat er iemand me oppikt van het motel en dat bleek gelukkig ook zo. Aardige vrouw die het motel runt voor haar baas die maanden elders zit en waar ik even mee kon kletsen. Ik gelijk de kamer in en meteen naar bed want slapen in de bus gaat toch niet zo lekker.
Na een paar uurtjes slaap kon ik eindelijk zien waar ik was. Voor me een grote vlakte en daarboven een groot wolken dek. Niet koud maar nog frisjes. Ontbijt kun je zelf maken in de keuken. De kamer ligt in de berg zeg maar. Heel apart. Relaxen op de schommelstoel buiten , koffie erbij en even niksen. Heerlijk. De vrouw des huizes moest naar het centrum en vroeg of ik mee wilde. Meteen maar spullen gepakt en gaan. Ze zette me af bij het visitors centrum en nadat ik wat informatie had vergaard weer stukje lopen totdat ik besefte dat ik geen geld bij me had. Was te snel mee gegaan dus zal terug moeten om dat te halen. Nou is Coober Pedy niet zo groot dus dat viel wel mee. Nadat ik weer, met geld, terug was eerst koffie gedronken en gyros gegeten. Toen een ondergrondse bookstore bezocht. Wat opaal winkeltjes bekeken want ik wil wel s weten wat dat zoal kost. De ene na de andere opal store zie je hier want daaruit bestaat het plaatsje ook. Ik heb besloten dat ik morgen met een toer mee ga om er wat meer over te weten en wat verschillende plekken te bezoeken o.a. een underground home, kerk en museum. Er wordt niet veel opaal meer gevonden maar het opaal in de wereld komt meestal dus hier vandaan. Mensen zijn daar in de jaren 70 naar toe gekomen om te zoeken en zijn daar wel of niet rijk mee geworden. De dug-outs zijn de plekken waar is gezocht en zijn de accommodaties geworden. De reden waarom ik hierheen wilde.Terug naar motel, de sunset gezien want inmiddels waren de wolken verdwenen en was het schitterend weer. Morgen weer een nieuwe dag.